Έπσταϊν, Τζέικομπ

(Sir Jacob Epstein Νέα Υόρκη 1880 – Λονδίνο 1959). Αμερικανός γλύπτης, ρωσοπολωνικής καταγωγής. Εργαζόταν σε χυτήριο (1901), ενώ παράλληλα παρακολουθούσε βραδινά μαθήματα στον σύνδεσμο σπουδαστών Καλών Τεχνών. Μετά το 1902 φοίτησε στο Παρίσι στη Σχολή Καλών Τεχνών και στην ακαδημία Ζιλιάν. Επηρεασμένος από την αρχαία αιγυπτιακή γλυπτική και από το έργο του Ροντέν, δεν άργησε να ακολουθήσει τους πρωτοποριακούς πειραματισμούς ορισμένων καλλιτεχνικών κύκλων του Παρισιού. Ενδιαφέρθηκε επίσης για τη γλυπτική των νέγρων, από την οποία άντλησε αποφασιστικά διδάγματα, όταν το 1912 συνάντησε τον Μπρανκούζι και τον Movτιλιάνι. Το 1905 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και το 1907 διακόσμησε με δεκαοχτώ μεγάλες μορφές το μέγαρο της Αγγλικής Ιατρικής Εταιρείας. Από το 1913 έως το 1917 έλαβε μέρος στην κίνηση του βορτισισμού γύρω από τον Γουίντχαμ Λιούις και το περιοδικό του Βλαστ, που απηχούσε (1915) τις αντιλήψεις της ομάδας Κέντρο Επαναστατικής Τέχνης. Ο Έ. δημιουργούσε συνήθως έργα με επίσημο χαρακτήρα και έδινε ιδιαίτερη σημασία στις καθαρές σχέσεις όγκων και γραμμής. Στα κυριότερα γλυπτά του συγκαταλέγονται ο τάφος του Όσκαρ Γουάιλντ (1909, κοιμητήριο Περ Λασέζ, Παρίσι), τα γλυπτά σύνολα στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου (Άνοιξη, Στροφή, 1925) και στον σταθμό του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου στο πάρκο του Αγίου Ιακώβου (Ημέρα και Νύχτα, 1929-31). Σημαντική θέση στο έργο του Έ. κατέχουν οι προσωπογραφίες, με τις οποίες ασχολήθηκε οριστικά από το 1915. Το 1957, ένα έργο του ύψους τεσσάρων μέτρων, σε χυτό αλουμίνιο, τοποθετήθηκε στον καθεδρικό ναό του Λάνταφ. Η «Στροφή» (1295), γλυπτό έργο του Τζέικομπ Έπσταϊν που βρίσκεται στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου.